เส้นทางที่สร้างได้
เดิมมีความตั้งใจว่า จะไปเปิดโครงการสวัสดิการประกันหมู่แถวภาคกลางบ้าง เพื่อหวนกลับคืนสู่มาตุภูมิเดิมคือจังหวัดชัยนาท แต่ก็น่าเสียดายนักที่มีโครงการแบบนี้เกิดขึ้นแล้ว ทำให้ต้องแจวไปเลียบๆเคียงๆจังหวัดใกล้ๆคือจังหวัดอุทัยธานี ก็ได้คำตอบจากท่านผู้ใหญ่ของที่นี่ระบายให้ฟังถึงเรื่องความเจ็บช้ำจากอดีตเก่าๆที่ท่านพบมา สำหรับความไม่ประทับใจอะไรบางอย่าง จึงทำให้ท่านไม่ให้ความสนใจโครงการที่นายพิชิต พิศนุภูมิคนนี้ไปนำเสนอ แบบว่าไม่เข้าตากรรมการจนได้ ครานี้ถึงเวลาที่ต้องระเห็จเตร็ดเตร่ไปจังหวัดต่างๆในเขตด้านตะวันตก พร้อมพกกับความผิดหวังกลับมา นี่คงเป็นเพราะโชคชะตาไม่ส่งเสริมตัวเราเป็นแน่แท้ ใครจะว่าบุญทำกรรมแต่งก็สุดแท้แต่จะคาดเดา โดยความเป็นจริง ความคิดเห็นส่วนตัวของผม ผมเป็นคนไม่ค่อยเชื่อเรื่องโชคชะตามากนัก ทุกๆวันที่ผ่านมาและกำลังจะก้าวไปข้างหน้า ผมมีความเชื่อว่า "ชีวิตลิขิตได้ หากตั้งใจที่จะลิขิตชีวิตเอง"
และแล้ว...สายลมแห่งโชคชะตาก็เริ่มพัดเปลี่ยนเส้นทางแห่งชีวิตอีกครั้งหนึ่ง
ผมไม่ทราบหรอกครับว่า จังหวัดใดมีประวัติความเป็นมาอย่างไร มีใครเคยมาขอเปิดโครงการสักกี่ครั้ง หรือกี่รอบ ไม่มีใครตอบคำถามนี้ให้กับผมได้ จนกระทั่ง..ผมมีโอกาสขอข้อเสนอการทำโครงการสวัสดิการประกันหมู่ให้กับข้าราชการครูจังหวัดอุดรธานี ซึ่งเป็นจังหวัดหนึ่งในภาคอีสานที่ผมเคยผ่านไปครั้งเดียวคราวที่พาคณะฉิ่งฉับทัวร์เดินทางผ่านในราวปี 2529 เวลาที่ผ่านไปอย่างรวดเร็วเหลือเกินจากวันนั้น จนมาถึงวันนี้ วันที่ผมต้องพาตนเองเดินทางมาขอพบท่านผู้อำนวยการการประถมศึกษาจังหวัดเพื่อขอโอกาสเสนองาน และขออนุญาตเข้าร่วมประชุมให้คณะผู้บริหารได้รับทราบรายละเอียดของโครงการ ช่วงแห่งการเริ่มต้นไม่ง่ายนักสำหรับการทำงานในจังหวัดใหญ่ระดับนี้ เป็นเพราะมีโครงการของบริษัทเดิมที่ดูแลโครงการอยู่แล้ว 2-3 บริษัท เจ้าหน้าที่ได้แจ้งว่าเคยเห็นโครงการลักษณะนี้ผ่านตา แล้วก็หายสาบสูญไป "หากคุณพิชิต จะมาทำโครงการแบบนี้ น่าจะเสียเงินค่าน้ำมันไปโดยเปล่าประโยชน์" สำหรับผมแล้ว การได้รับคำตอบเช่นนี้ ถ้าจะถามว่าถอดใจหรือไม่ คงต้องบอกว่าเมื่อตั้งใจจะทำงานสักอย่าง เข้าจุดสตาร์ทแล้ว ลองได้ออกเดินทางไปข้างหน้า ดีร้าย สำเร็จหรือไม่ต้องขอลองดูสักตั้ง การนัดพบกับผู้ใหญ่ต้องนัดหมายล่วงหน้าไว้ก่อน เพราะว่าเราไม่รู้จักใครจริงๆ การจะเริ่มต้นจึงเร่ิมจากการมาขอนัดหมายกับเลขาหน้าห้องของท่าน และด้วยการที่มีความสำเร็จจากโครงการสวัสดิการประกันหมู่จังหวัดนครพนมแล้ว ในการกลับไปมอบกรมธรรม์ประกันหมู่ให้กับท่านผู้อำนวยการการประถมศึกษาจังหวัดนครพนมในวันประชุมประจำเดือน ผมจึงได้ปรารภให้ท่านได้รับทราบการดำเนินงานที่จะทำในลำดับถัดไป ซึ่งธรรมชาติของทุกองค์กรมักมีการจัดประชุมทุกเดือนอยู่เสมอๆ ท่านจึงเอ่ยว่าถ้าได้เจอกันในงานประชุมคราวหน้าจะเกริ่นให้ท่านผู้ใหญ่ได้ทราบว่าโครงการนี้ดีอย่างไร ผมจึงได้กราบขอบพระคุณในความกรุณาของท่าน ผมได้เข้ามากราบสักการะกรมหลวงประจักษ์ ซึ่งชาวอุดรกราบไหว้เคารพสักการะอย่างสม่ำเสมอ ผมขอพรจากท่านเพื่อให้ตัวผมมีพลังทางความคิด พร้อมมีพลังแรงกายที่จะทำงานใหญ่ เพื่อสร้างสวัสดิการที่ดีและมีประโยชน์ให้กับข้าราชการครูในเขตพื้นที่การศึกษา ซึ่งมีทั้งหมด 20 อำเภอ เมื่อถึงวันนัดหมายได้เข้าพบท่านผู้อำนวยการการประถมศึกษาจังหวัด จากการได้พูดคุยพร้อมอธิบายรายละเอียดต่างๆให้ท่านได้รับทราบ ท่านได้ให้ความกรุณาเป็นอย่างยิ่ง โดยให้ความอนุเคราะห์สำหรับการประชาสัมพันธ์ และอนุญาตให้เข้าร่วมประชุมเพื่อชี้แจงให้หัวหน้าการประถมศึกษา พร้อมคณะผู้บริหารทั้งหมดได้รับทราบโดยพร้อมเพรียงกันในวันประชุมประจำเดือน
ผมเริ่มเรียนรู้วิถีชีวิตของชาวอุดรในช่วงเวลาสั้นๆ พร้อมเสาะแสวงหาที่พัก เพื่อเป็นสถานที่ไว้เตรียมงาน ด้วยการที่พวกเราไม่ใช่คนที่นี่ ไม่มีใครที่เรารู้จักมาก่อน มีบางคนแนะนำให้เรามาดูบ้านเช่าไม่ไกลนักในซอยประชาสันติ เมื่อเราได้ที่พักพิงในราคาย่อมเยาว์ แม้จะมีเครื่องอำนวยความสะดวกไม่มากนัก พวกเราก็มีความพึงพอใจ เพราะเรามาที่นี่เพื่อมาทำงาน เพื่อมาสร้างสวัสดิการให้กับข้าราชการครู พร้อมกับการสร้างฝันในการทำงานของเราให้มีความสำเร็จมากยิ่งขึ้นไปเรื่อยๆ
18 พฤศจิกายน 2541 เป็นวันที่ผมได้มีโอกาสประชุมชี้แจงรายละเอียดให้กับผู้บริหารทั้งหมดในสำนักงานการประถมศึกษาจังหวัดอุดรธานีได้รับทราบ ท่านผู้บริหารทั้งหมดให้ความสนใจในโครงการสวัสดิการประกันหมู่ พร้อมตอบรับการเข้าประชุมตามอำเภอต่างๆที่มีทั้งหมด 20 อำเภอ และการประชุมแต่ละอำเภอตั้งแต่วันที่ 19-23 พฤศจิกายน 2541 เป็นช่วงเวลาที่ทุกอำเภอกำหนดไว้ จึงทำให้การประชุมเกิดขึ้นในระยะเวลาไล่เลี่ยกัน บางอำเภอประชุมตรงกัน ทำไงเล่าครับทีนี้ สำหรับทีมงานของพวกเราที่มีเหลือเพียง 3 ชีวิต เพราะน้องคนหนึ่งที่เคยร่วมงานกับเรานั้น ขอสละการเข้าร่วมกิจกรรมเดินสายออกต่างจังหวัด เพราะปัญหาสุขภาพที่ต้องเข้าพบแพทย์อย่างต่อเนื่อง คงมีเพียงน้องเลขาคู่ใจที่ร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมาตลอด ยอมที่จะมาเหนื่อยด้วยกัน และพร้อมที่จะต่อสู้เคียงบ่าเคียงไหล่กับผู้จัดการพิชิต พิศนุภูมิ และคุณวาสนา พุ่มมั่น ในสถานการณ์เช่นนี้ทำให้ผมต้องเชิญทีมงานในเครือชุมทอง 24 ยู ซึ่งเป็นหน่วยพี่หน่วยน้องมาลงแขกการทำงาน ประจวบกับช่วงเวลานี้หน่วยชุมทอง 24 ยู 5 คุณสุพร พงศ์พูนสิน ได้เปิดโครงการสวัสดิการประกันหมู่ให้กับข้าราชการครู จังหวัดสุพรรณบุรี เป็นโอกาสที่พวกเราได้ช่วยกันแลกเปลี่ยนกำลังคนในการเข้าประชุมแต่ละอำเภอ โดยจัดการแบ่งงานออกเป็น 3 สายๆ ละ 2 แห่งบ้าง 3 แห่งบ้าง โดยแบ่งกันทำหน้าที่ผู้บรรยายด้านหน้าห้องประชุม ส่วนทีมงานที่เหลือแจกเอกสารให้กับผู้เข้าร่วมประชุม แต่ละอำเภอมีผู้เข้าประชุมจำนวนมาก บางแห่ง 60-80 คน บางแห่ง 100-120 คน และบางแห่งมากกว่า 200 คน ผมจึงทำหน้าที่ในการประชุมขนาดใหญ่ และขนาดกลาง ส่วนคุณวาสนา พุ่มมั่น ทำหน้าที่บรรยายให้กับอำเภอขนาดกลาง และน้องๆที่มาช่วยในครั้งนี้ แบ่งกระจายไปตามอำเภอที่มีขนาดกลาง และขนาดเล็ก แต่ทั้งนี้เส้นทางของแต่ละอำเภอต้องมีความสอดคล้องกัน โดยมีระยะห่างแต่ละแห่งประมาณ 60-100 กม. ในกรณีที่มีการประชุมพร้อมกัน แต่บางครั้งก็เลือกไม่ได้ แม้จะห่างเกินกว่า 100-150 กม.ก็ต้องสวมหัวใจสิงห์ ซิ่งขับรถยนต์แข่งกับเวลา ครานั้นมีทีมงานเข้ามาช่วย รวมแล้ว 6-7 คน เป็นการสอนงานไปพร้อมๆกันกับการสร้างคนใหม่ให้เข้าใจในการทำงาน เพื่อไปสานต่อที่จังหวัดสุพรรณบุรี
ด้วยจังหวัดอุดรธานีเป็นจังหวัดที่มีพื้นที่กว้างขวางมากถึง 20 อำเภอ ทำให้พวกเราไม่สามารถประชุมได้ครบในเดือนเดียวได้ ที่เข้าประชุมชี้แจงเพียงประมาณ 10 อำเภอ จึงต้องใช้กลยุทธ์การทำงานแบบกองโจร คือบุกตลาดเป็นวงกว้าง กระจายการทำงานแต่ละพื้นที่เป็นรูปสามเหลี่ยมบ้าง สี่เหลี่ยมผืนผ้าบ้าง ท่ามกลางอากาศที่เปลี่ยนจากปลายฝนเป็นต้นหนาว พวกเราต้องปรับตัวเรียนรู้วิถีชีวิตของการทำงานสายอาชีพครู ที่มีการแข่งขันกีฬาของแต่ละกลุ่ม ของโรงเรียน ของเขตพื้นที่ต่างๆ พร้อมต้องจัดเวลาเข้ามากรุงเทพฯ จัดเตรียมเอกสารเพื่อนำไปรณรงค์รับสมัคร และไปลงแขกช่วยทีมคุณสุพร พงศ์พูนสิน ประชาสัมพันธ์ที่สำนักงานการประถมศึกษาจังหวัดสุพรรณบุรี และตามอำเภอต่างๆ เมื่อเสร็จภารกิจช่วยเหลือซึ่งกันและกันเรียบร้อย พวกเราสามชีวิตจึงเดินทางกลับมาตั้งต้นการทำงานอย่างเต็มกำลัง แม้พวกเราจะเป็นเพียงคนทำงานเช่นเดียวกับทุกๆคนที่มีรูปแบบการทำงานเป็นลักษณะเฉพาะของแต่ละอาชีพ สำหรับพวกเราการตัดสินใจมาทำงานต่างบ้านต่างเมือง นอกจากความห่างไกลจากบ้านเรือนและญาติมิตรที่มีความอบอุ่นในสภาพของครอบครัว แต่ ณ เวลานี้ ดินแดนที่ห่างไกลกว่า 600 กม.ท่ามกลางความไม่คุ้นชินกับอาหาร ความเป็นอยู่ ประเพณี และวัฒนธรรมในบางอย่าง พวกเราต้องใส่ใจเรียนรู้และปรับตัว แม้จะมีความเหงาเป็นครั้งคราว แต่พวกเรามีความหวัง ความหวังที่อยู่ในมโนจิตของผมตลอดเวลา โดยคาดหวังว่า พวกเราคงจะได้ทำงานให้บรรลุเป้าหมายในเร็ววัน พวกเราคงมีโอกาสประชาสัมพันธ์ไปทุกพื้นที่ได้มากที่สุด เท่าที่เวลาที่มีอย่างจำกัดจะทำได้
พวกเราเริ่มมีเพื่อนบ้านห้องข้างเคียงเป็นกลุ่มนักศึกษาที่พวกเขาเป็นกลุ่มวัยรุ่น มักตั้งวงเฮฮาประสาวัยหนุ่มสาว ร้องรำทำเพลง เล่นกีต้าร์ ร่ำสุรา พอเป็นที่สนุกสนานกันอยู่เป็นนิจ พวกเขาเคยถามพวกเราว่ารำคาญบ้างไหม ผมตอบพวกเขาไปเสมอๆว่า ไม่เป็นไรครับ สนุกดี ได้ฟังเพลงจากพวกเรา ร้องกันเพราะมาก ชอบครับ เป็นเพื่อนให้ผมได้ทำงานตอนกลางคืน ไม่เหงาดีครับ บางครั้งในใจลึกๆ อยากลงไปนั่งเล่นกีต้าร์สักเพลงสองเพลง แต่ก็สู้ไม่แสดงตนว่ามีเลือดศิลปิน พอมีฝีมืออยู่บ้าง เพราะเกรงว่าจะต่อยอดความบันเทิงจนเสียงานใหญ่ของเราจนเสียการ เมื่อวงดนตรีข้างบ้านหยุดทำการแสดง บ่อยครั้งที่ผมออกมาเดินเล่นในยามดึก มองแสงจันทร์บนท้องฟ้า ท่ามกลางอากาศที่เริ่มหนาวเหน็บ แต่ภายในหัวใจที่เร่าร้อน เรียกร้องแต่เป้าหมายที่ต้องคำนวณวันทำงานที่มี เวลาที่กำลังจะผ่านไป เส้นทางที่พวกเราจะเดินทางไปในวันพรุ่งนี้ น้องๆในทีมงานทั้งสองคน ถามบ่อยๆ ว่าพรุ่งนี้จะไปที่ไหน ไม่เคยตอบใครได้ชัดเจนว่าจะไปตรงไหนดี เพราะทุกอำเภอในจำนวน 20 อำเภอ การประชุมยังทำได้ไม่ครบ หากอำเภอใดที่มีการประชุมแล้ว ท่านผู้บริหารโรงเรียนก็จะผ่านตา จำได้ว่า พวกเราคือผู้ประสานงานโครงการสวัสดิการประกันหมู่ หากเราจะเดินทางไปประชาสัมพันธ์ ก็ต้องมีกระบวนการทำงานให้สอดคล้องกัน เช่นการประชุมที่อำเภอดำเนินการไปแล้ว เอกสารประชาสัมพันธ์พร้อมใบสมัครถูกจัดส่งเข้าช่องของทุกโรงเรียนไปเรียบร้อยแล้วเมื่อสองสามวันก่อน และมีบางท่านส่งใบสมัครมาฝากไว้ที่ฝ่ายบริหาร บางทีก็มีส่งมาก่อนสองหรือสามราย หน้าที่ของผมก็คือการนำใบสมัครที่มีคุณค่านี้มาดูว่าอยู่โรงเรียนใด จำนวนข้าราชการมีมาก น้อย พร้อมเริ่มกำหนดแผนการทำงานว่ากลุ่มโรงเรียนนี้อยู่ห่างกันมากหรือไม่ จำนวนข้าราชการในกลุ่มที่ 1 มีจำนวนใกล้เคียงเพื่อเริ่มงานประชุมในภาคเช้า ซึ่งเป็นช่วงเวลาที่สดใสของวันทำงานในแต่ละวัน พร้อมเตรียมชุดโรงเรียนที่สอง ชุดที่สามตามลำดับ และเทียบเคียงว่าโรงเรียนในกลุ่มที่จะทำงานภาคเช้า มีรอยต่อไปยังอีกอำเภออื่นหรือไม่ ถ้าเป็นช่วงรอยต่อของอีกอำเภอหนึ่ง จะค้นหากลุ่มของโรงเรียนชุดใหม่ เพื่อเตรียมทำงานในภาคบ่าย ลักษณะงานก็คล้ายกับการทำงานช่วงเช้า เลือกกลุ่มที่มีจำนวนคนที่มากไว้ก่อน เพื่อคิดค่าสถิติความน่าจะเป็นไปได้ในการได้รับใบสมัคร ช่วงแรกผมจะทำงานคนเดียว ส่วนคุณวาสนา จะเดินทางไปทำงานกับน้องเดียว เลขาคนเก่งของผมที่ติดตามมาช่วยงานในภาคสนาม เพราะตอนนี้ที่หน่วยของเรา ไม่มีตัวแทนเต็มเวลาเหลืออยู่แล้ว เพราะตัวแทนที่เก่งๆ ก็แตกหน่วยไปบ้าง แต่งงานไปบ้าง ขอพักบ้าง และส่วนที่มีสัญญา ทำหน้าที่ส่งงานเพื่อรักษาสัญญาเป็นครั้งคราว เพื่อไม่ให้หัวหน้าลืมไปซะเลย ช่วงเดือนแรกของการทำโครงการ พวกเราแยกกันทำงานสองส่วนตามที่กล่าวข้างต้น แต่เป็นเพราะช่วงเวลาหนึ่งที่เกิดภาวะค่าครองชีพที่เดินเบียดเข้ามาหาอย่างหนัก ประกอบกับการทำโครงการแบบนี้ ต้องใช้เงินอย่างมาก เพราะการเดินทางมีค่าใช้จ่ายเกิดขึ้นอย่างต่อเนื่อง โดยเฉพาะค่าน้ำมัน แต่โชคดีที่ราคาน้ำมันในขณะที่ทำโครงการเพียงลิตรละไม่ถึงยี่สิบบาท ทุกสิ่งทุกอย่างที่กำลังดำเนินการต้องใช้ต้นทุนสำหรับการทำงาน โดยยังไม่เกิดผลตอบแทน ทำให้ผมต้องตัดสินใจใช้รถยนต์ทำงานเพียงคันเดียว
สำหรับการทำโครงการในจังหวัดระดับใหญ่ที่มีทั้งหมด 20 อำเภอ ด้วยพลังจิตใจที่เข้มแข็ง กล้าที่จะยืนหยัด และท้าทายกับโชคชะตา มีความเชื่อว่าชีวิตลิขิตได้ ความสำเร็จที่จะมีขึ้นในวันข้างหน้า เกิดจากความพยายาม ความทุ่มเทที่ใส่ลงเข้าไป ทำให้ผมเริ่มคิดค้นวิธีการ ในรูปแบบการสร้างสื่อประชาสัมพันธ์โครงการให้มีความถี่มากขึ้น การบุกตะลุยในแผนการทำงานแบบกระจายพื้นที่แต่ละกลุ่ม เพื่อสร้างการกระเพื่อมของข้อมูลข่าวสาร โดยมีความเชื่อว่ากลุ่มโรงเรียนในแต่ละกลุ่ม แม้จะต่างกลุ่มกัน ก็จะมีคนรู้จักเป็นเพื่อน เป็นญาติ เป็นคู่สมรส เป็นบุตร หลาน เมื่อเกิดการกระจายกลุ่มเป็นวงกว้างมากขึ้นเท่าไร การรับรู้ และการกล่าวถึงก็จะมีมากขึ้นตามลำดับ อาจเป็นการพูดคุยในขณะรับประทานอาหาร อาจเป็นการกล่าวถึงในวงสุราปาร์ตี้ และบางทีที่เดินทางกลับจากโรงเรียนที่ห่างไกลตัวเมืองมากๆ พวกเรามักพบครูอาจารย์บางท่านนั่งรอรถยนต์โดยสารประจำทาง เพื่อกลับบ้านพักในตัวจังหวัด พวกเราไม่ลังเลที่จะรีบรับ เพื่อช่วยให้พวกเขาได้ถึงที่หมายได้เร็วกว่าปกติ พร้อมไม่ลืมที่จะแนะนำตัวเองให้ได้รู้จัก สอบถามข่าวสารในเรื่องโครงการสวัสดิการประกันหมู่ หากเขาไม่ทราบก็พร้อมที่จะอธิบาย และฝากใบสมัครไปฝากเพื่อนๆข้าราชการตามจำนวนที่มีในโรงเรียนนั้น ๆ ซึ่งบางท่านก็ยินดีที่จะให้ความช่วยเหลือ และรวบรวมส่งเอกสารการสมัครไปที่ฝ่ายบริหารของ สำนักงานการประถมศึกษาอำเภอ จากการที่ผมมีโอกาสไปทำงานตามลำพัง และคุณวาสนา ทำงานคู่กับน้องเดียว เพียงชั่วระยะเวลาหนึ่ง พวกเราก็สามารถแยกไปทำงานในเวลาพร้อมกันได้ถึง 3 แห่ง แห่งที่หนึ่งคุณวาสนา เข้าไปโรงเรียนแรกตั้งแต่ 7 โมงเช้า และน้องเดียวไปโรงเรียนที่สองในเวลาไล่เลี่ยกัน สำหรับผมขับรถไปโรงเรียนขนาดใหญ่ เพื่อเตรียมเข้าพบผู้อำนวยการ และขอเวลาประชุมก่อนทำการเรียนการสอน นั่นหมายถึงพวกเราไปทุกแห่งก่อนเคารพธงชาติ ทุกที่ให้การต้อนรับอย่างอบอุ่น บางท่านให้ความห่วงใยว่าพวกเรามาทำงานกันใช้คนน้อยจังเลย ก็ตอบให้อาจารย์ได้ทราบว่า พวกเรากระจายกันทำงานเพื่อให้ข้าราชการได้เข้าใจในผลประโยชน์ของสวัสดิการประกันหมู่ พวกเราเรียนรู้ที่จะแจกเอกสารให้กับคณะครูไปพร้อมๆกับการบรรยาย และเชิญชวนให้กรอกใบสมัครเข้าร่วมโครงการ บางท่านมีข้อติติงในเรื่องที่สงสัย หรืออาจเจอบางสิ่งบางอย่างที่ไม่น่าประทับใจ ผมก็จะความใจเย็นในการรับฟัง และไขข้อข้องใจให้ทุกท่านได้ทราบ ในทุกๆปัญหาหากเราละเลย นอกจากปัญหาจะยังเป็นปัญหาต่อไป พวกเราก็จะกลายเป็นบุคคลที่ไม่มีใครอยากต้อนรับอีกต่อไป พวกเรารู้ว่า ไม่ได้มาที่นี่เพียงแค่วันนี้ แต่จะมาอีกในวันหน้า และวันต่อๆ ไป พวกเราพร้อมที่จะอยู่ในใจ และความทรงจำที่ดีให้กับคณะครู อาจารย์ พวกเราเชื่อว่า เมื่อพวกเราคิดดี ทำดี ย่อมได้รับผลตอบกลับที่ดีอย่างแน่นอน
ด้วยจังหวัดอุดรธานีเป็นจังหวัดที่มีพื้นที่กว้างขวางมากถึง 20 อำเภอ ทำให้พวกเราไม่สามารถประชุมได้ครบในเดือนเดียวได้ ที่เข้าประชุมชี้แจงเพียงประมาณ 10 อำเภอ จึงต้องใช้กลยุทธ์การทำงานแบบกองโจร คือบุกตลาดเป็นวงกว้าง กระจายการทำงานแต่ละพื้นที่เป็นรูปสามเหลี่ยมบ้าง สี่เหลี่ยมผืนผ้าบ้าง ท่ามกลางอากาศที่เปลี่ยนจากปลายฝนเป็นต้นหนาว พวกเราต้องปรับตัวเรียนรู้วิถีชีวิตของการทำงานสายอาชีพครู ที่มีการแข่งขันกีฬาของแต่ละกลุ่ม ของโรงเรียน ของเขตพื้นที่ต่างๆ พร้อมต้องจัดเวลาเข้ามากรุงเทพฯ จัดเตรียมเอกสารเพื่อนำไปรณรงค์รับสมัคร และไปลงแขกช่วยทีมคุณสุพร พงศ์พูนสิน ประชาสัมพันธ์ที่สำนักงานการประถมศึกษาจังหวัดสุพรรณบุรี และตามอำเภอต่างๆ เมื่อเสร็จภารกิจช่วยเหลือซึ่งกันและกันเรียบร้อย พวกเราสามชีวิตจึงเดินทางกลับมาตั้งต้นการทำงานอย่างเต็มกำลัง แม้พวกเราจะเป็นเพียงคนทำงานเช่นเดียวกับทุกๆคนที่มีรูปแบบการทำงานเป็นลักษณะเฉพาะของแต่ละอาชีพ สำหรับพวกเราการตัดสินใจมาทำงานต่างบ้านต่างเมือง นอกจากความห่างไกลจากบ้านเรือนและญาติมิตรที่มีความอบอุ่นในสภาพของครอบครัว แต่ ณ เวลานี้ ดินแดนที่ห่างไกลกว่า 600 กม.ท่ามกลางความไม่คุ้นชินกับอาหาร ความเป็นอยู่ ประเพณี และวัฒนธรรมในบางอย่าง พวกเราต้องใส่ใจเรียนรู้และปรับตัว แม้จะมีความเหงาเป็นครั้งคราว แต่พวกเรามีความหวัง ความหวังที่อยู่ในมโนจิตของผมตลอดเวลา โดยคาดหวังว่า พวกเราคงจะได้ทำงานให้บรรลุเป้าหมายในเร็ววัน พวกเราคงมีโอกาสประชาสัมพันธ์ไปทุกพื้นที่ได้มากที่สุด เท่าที่เวลาที่มีอย่างจำกัดจะทำได้
พวกเราเริ่มมีเพื่อนบ้านห้องข้างเคียงเป็นกลุ่มนักศึกษาที่พวกเขาเป็นกลุ่มวัยรุ่น มักตั้งวงเฮฮาประสาวัยหนุ่มสาว ร้องรำทำเพลง เล่นกีต้าร์ ร่ำสุรา พอเป็นที่สนุกสนานกันอยู่เป็นนิจ พวกเขาเคยถามพวกเราว่ารำคาญบ้างไหม ผมตอบพวกเขาไปเสมอๆว่า ไม่เป็นไรครับ สนุกดี ได้ฟังเพลงจากพวกเรา ร้องกันเพราะมาก ชอบครับ เป็นเพื่อนให้ผมได้ทำงานตอนกลางคืน ไม่เหงาดีครับ บางครั้งในใจลึกๆ อยากลงไปนั่งเล่นกีต้าร์สักเพลงสองเพลง แต่ก็สู้ไม่แสดงตนว่ามีเลือดศิลปิน พอมีฝีมืออยู่บ้าง เพราะเกรงว่าจะต่อยอดความบันเทิงจนเสียงานใหญ่ของเราจนเสียการ เมื่อวงดนตรีข้างบ้านหยุดทำการแสดง บ่อยครั้งที่ผมออกมาเดินเล่นในยามดึก มองแสงจันทร์บนท้องฟ้า ท่ามกลางอากาศที่เริ่มหนาวเหน็บ แต่ภายในหัวใจที่เร่าร้อน เรียกร้องแต่เป้าหมายที่ต้องคำนวณวันทำงานที่มี เวลาที่กำลังจะผ่านไป เส้นทางที่พวกเราจะเดินทางไปในวันพรุ่งนี้ น้องๆในทีมงานทั้งสองคน ถามบ่อยๆ ว่าพรุ่งนี้จะไปที่ไหน ไม่เคยตอบใครได้ชัดเจนว่าจะไปตรงไหนดี เพราะทุกอำเภอในจำนวน 20 อำเภอ การประชุมยังทำได้ไม่ครบ หากอำเภอใดที่มีการประชุมแล้ว ท่านผู้บริหารโรงเรียนก็จะผ่านตา จำได้ว่า พวกเราคือผู้ประสานงานโครงการสวัสดิการประกันหมู่ หากเราจะเดินทางไปประชาสัมพันธ์ ก็ต้องมีกระบวนการทำงานให้สอดคล้องกัน เช่นการประชุมที่อำเภอดำเนินการไปแล้ว เอกสารประชาสัมพันธ์พร้อมใบสมัครถูกจัดส่งเข้าช่องของทุกโรงเรียนไปเรียบร้อยแล้วเมื่อสองสามวันก่อน และมีบางท่านส่งใบสมัครมาฝากไว้ที่ฝ่ายบริหาร บางทีก็มีส่งมาก่อนสองหรือสามราย หน้าที่ของผมก็คือการนำใบสมัครที่มีคุณค่านี้มาดูว่าอยู่โรงเรียนใด จำนวนข้าราชการมีมาก น้อย พร้อมเริ่มกำหนดแผนการทำงานว่ากลุ่มโรงเรียนนี้อยู่ห่างกันมากหรือไม่ จำนวนข้าราชการในกลุ่มที่ 1 มีจำนวนใกล้เคียงเพื่อเริ่มงานประชุมในภาคเช้า ซึ่งเป็นช่วงเวลาที่สดใสของวันทำงานในแต่ละวัน พร้อมเตรียมชุดโรงเรียนที่สอง ชุดที่สามตามลำดับ และเทียบเคียงว่าโรงเรียนในกลุ่มที่จะทำงานภาคเช้า มีรอยต่อไปยังอีกอำเภออื่นหรือไม่ ถ้าเป็นช่วงรอยต่อของอีกอำเภอหนึ่ง จะค้นหากลุ่มของโรงเรียนชุดใหม่ เพื่อเตรียมทำงานในภาคบ่าย ลักษณะงานก็คล้ายกับการทำงานช่วงเช้า เลือกกลุ่มที่มีจำนวนคนที่มากไว้ก่อน เพื่อคิดค่าสถิติความน่าจะเป็นไปได้ในการได้รับใบสมัคร ช่วงแรกผมจะทำงานคนเดียว ส่วนคุณวาสนา จะเดินทางไปทำงานกับน้องเดียว เลขาคนเก่งของผมที่ติดตามมาช่วยงานในภาคสนาม เพราะตอนนี้ที่หน่วยของเรา ไม่มีตัวแทนเต็มเวลาเหลืออยู่แล้ว เพราะตัวแทนที่เก่งๆ ก็แตกหน่วยไปบ้าง แต่งงานไปบ้าง ขอพักบ้าง และส่วนที่มีสัญญา ทำหน้าที่ส่งงานเพื่อรักษาสัญญาเป็นครั้งคราว เพื่อไม่ให้หัวหน้าลืมไปซะเลย ช่วงเดือนแรกของการทำโครงการ พวกเราแยกกันทำงานสองส่วนตามที่กล่าวข้างต้น แต่เป็นเพราะช่วงเวลาหนึ่งที่เกิดภาวะค่าครองชีพที่เดินเบียดเข้ามาหาอย่างหนัก ประกอบกับการทำโครงการแบบนี้ ต้องใช้เงินอย่างมาก เพราะการเดินทางมีค่าใช้จ่ายเกิดขึ้นอย่างต่อเนื่อง โดยเฉพาะค่าน้ำมัน แต่โชคดีที่ราคาน้ำมันในขณะที่ทำโครงการเพียงลิตรละไม่ถึงยี่สิบบาท ทุกสิ่งทุกอย่างที่กำลังดำเนินการต้องใช้ต้นทุนสำหรับการทำงาน โดยยังไม่เกิดผลตอบแทน ทำให้ผมต้องตัดสินใจใช้รถยนต์ทำงานเพียงคันเดียว
สำหรับการทำโครงการในจังหวัดระดับใหญ่ที่มีทั้งหมด 20 อำเภอ ด้วยพลังจิตใจที่เข้มแข็ง กล้าที่จะยืนหยัด และท้าทายกับโชคชะตา มีความเชื่อว่าชีวิตลิขิตได้ ความสำเร็จที่จะมีขึ้นในวันข้างหน้า เกิดจากความพยายาม ความทุ่มเทที่ใส่ลงเข้าไป ทำให้ผมเริ่มคิดค้นวิธีการ ในรูปแบบการสร้างสื่อประชาสัมพันธ์โครงการให้มีความถี่มากขึ้น การบุกตะลุยในแผนการทำงานแบบกระจายพื้นที่แต่ละกลุ่ม เพื่อสร้างการกระเพื่อมของข้อมูลข่าวสาร โดยมีความเชื่อว่ากลุ่มโรงเรียนในแต่ละกลุ่ม แม้จะต่างกลุ่มกัน ก็จะมีคนรู้จักเป็นเพื่อน เป็นญาติ เป็นคู่สมรส เป็นบุตร หลาน เมื่อเกิดการกระจายกลุ่มเป็นวงกว้างมากขึ้นเท่าไร การรับรู้ และการกล่าวถึงก็จะมีมากขึ้นตามลำดับ อาจเป็นการพูดคุยในขณะรับประทานอาหาร อาจเป็นการกล่าวถึงในวงสุราปาร์ตี้ และบางทีที่เดินทางกลับจากโรงเรียนที่ห่างไกลตัวเมืองมากๆ พวกเรามักพบครูอาจารย์บางท่านนั่งรอรถยนต์โดยสารประจำทาง เพื่อกลับบ้านพักในตัวจังหวัด พวกเราไม่ลังเลที่จะรีบรับ เพื่อช่วยให้พวกเขาได้ถึงที่หมายได้เร็วกว่าปกติ พร้อมไม่ลืมที่จะแนะนำตัวเองให้ได้รู้จัก สอบถามข่าวสารในเรื่องโครงการสวัสดิการประกันหมู่ หากเขาไม่ทราบก็พร้อมที่จะอธิบาย และฝากใบสมัครไปฝากเพื่อนๆข้าราชการตามจำนวนที่มีในโรงเรียนนั้น ๆ ซึ่งบางท่านก็ยินดีที่จะให้ความช่วยเหลือ และรวบรวมส่งเอกสารการสมัครไปที่ฝ่ายบริหารของ สำนักงานการประถมศึกษาอำเภอ จากการที่ผมมีโอกาสไปทำงานตามลำพัง และคุณวาสนา ทำงานคู่กับน้องเดียว เพียงชั่วระยะเวลาหนึ่ง พวกเราก็สามารถแยกไปทำงานในเวลาพร้อมกันได้ถึง 3 แห่ง แห่งที่หนึ่งคุณวาสนา เข้าไปโรงเรียนแรกตั้งแต่ 7 โมงเช้า และน้องเดียวไปโรงเรียนที่สองในเวลาไล่เลี่ยกัน สำหรับผมขับรถไปโรงเรียนขนาดใหญ่ เพื่อเตรียมเข้าพบผู้อำนวยการ และขอเวลาประชุมก่อนทำการเรียนการสอน นั่นหมายถึงพวกเราไปทุกแห่งก่อนเคารพธงชาติ ทุกที่ให้การต้อนรับอย่างอบอุ่น บางท่านให้ความห่วงใยว่าพวกเรามาทำงานกันใช้คนน้อยจังเลย ก็ตอบให้อาจารย์ได้ทราบว่า พวกเรากระจายกันทำงานเพื่อให้ข้าราชการได้เข้าใจในผลประโยชน์ของสวัสดิการประกันหมู่ พวกเราเรียนรู้ที่จะแจกเอกสารให้กับคณะครูไปพร้อมๆกับการบรรยาย และเชิญชวนให้กรอกใบสมัครเข้าร่วมโครงการ บางท่านมีข้อติติงในเรื่องที่สงสัย หรืออาจเจอบางสิ่งบางอย่างที่ไม่น่าประทับใจ ผมก็จะความใจเย็นในการรับฟัง และไขข้อข้องใจให้ทุกท่านได้ทราบ ในทุกๆปัญหาหากเราละเลย นอกจากปัญหาจะยังเป็นปัญหาต่อไป พวกเราก็จะกลายเป็นบุคคลที่ไม่มีใครอยากต้อนรับอีกต่อไป พวกเรารู้ว่า ไม่ได้มาที่นี่เพียงแค่วันนี้ แต่จะมาอีกในวันหน้า และวันต่อๆ ไป พวกเราพร้อมที่จะอยู่ในใจ และความทรงจำที่ดีให้กับคณะครู อาจารย์ พวกเราเชื่อว่า เมื่อพวกเราคิดดี ทำดี ย่อมได้รับผลตอบกลับที่ดีอย่างแน่นอน
ทุกเช้าท่ามกลางอากาศที่หนาวเย็นมากๆ สองสาวจะตื่นขึ้นอาบน้ำกันก่อนเสมอ แล้วจึงปลุกผมให้มาทำภารกิจต่อไป ที่นี่ไม่มีเครื่องทำน้ำอุ่น เราไม่มีเวลามาต้มน้ำร้อนเพื่อผสมน้ำอาบ แต่เราจำเป็นต้องอาบน้ำเพื่อชำระร่างกาย ให้เกิดความสดใส พร้อมที่จะไปทำงานในวันนั้นๆ ผมนึกถึงคำบอกเล่าของพ่อตอนที่นวดให้ท่านตั้งแต่วัยเด็ก ท่านบอกว่า ฮิตเล่อร์พาทหารฝึกเพื่อทำการรบอย่างหนักในฤดูหนาวท่ามกลางหิมะและน้ำแข็ง พาทหารไปแช่น้ำที่เย็นยะเยือก ทุกเช้าแม้อากาศจะหนาวเย็นปานใด เมื่อผมคิดถึงเรื่องนี้ ผมรู้สึกได้ทันทีว่าผมโชคดีกว่าเหล่าทหารของนาซีตั้งมากมาย แค่นี้ไม่หนาวตายแน่ ดังนั้นภายในจิตใจของผมจึงอบอุ่นทำให้อาบน้ำได้อย่างสบายๆ เมื่อล้อหมุนออกจากที่พัก แผนการทำงานจึงเกิดขึ้น พร้อมๆกับรายชื่อผู้สมัครของวันก่อนที่พวกเราได้รวบรวมเข้ามา ผ่านการพิมพ์และปริ้นซ์ออกมาเรียบร้อย 3 ชุดเพื่อให้ทุกคนไปนำไปอ้างอิงให้กับคณะครูได้รับรู้ว่า จำนวนคนที่สมัครเข้าร่วมโครงการมีมากขึ้นเรื่อยๆ และที่สำคัญหลายคนที่มีรายชื่อนั้นเป็นคนที่เขารู้จักเป็นอย่างดี และเป็นคนที่บางคนเชื่อมั่นในสิ่งที่เขาทำ พร้อมที่จะตัดสินใจทำตามบุคคลที่เขามีความไว้วางใจ
ในเดือนที่สอง ระหว่าง 23-24-25 ธันวาคม 2541 ทำการประชุมครบทุกอำเภอ เป็นการทำงานที่ผ่านกระบวนการสำคัญในส่วนของผู้บริหารทุกโรงเรียนได้รับทราบเบื้องต้น ดังนั้นการปฏิบัติงานไปยังข้าราชการครูทุกโรงเรียน จึงเป็นยุทธการที่มีการทำงานอย่างต่อเนื่อง โดยทีมงานของพวกเราเริ่มเห็นแสงสว่างทางปลายอุโมงค์มากขึ้นเรื่อยๆ ด้วยจำนวนผู้สมัครที่หลั่งไหลเข้ามาเป็นระยะๆ บางวัน มีใบสมัครที่รับมาจากแต่ละโรงเรียน 70-100 ใบ เมื่อแวะไปรับที่ฝ่ายบริหารที่อำเภอ มีฝากมาบ้าง 20 ใบสมัคร บางแห่งก็มีมากบ้าง 50 กว่าใบ 70 ใบก็มี นับว่าโครงการสวัสดิการประกันหมู่ของพวกเรา กำลังเข้าถึงประชาชน
ทุกวันที่พวกเราเดินทางผ่านเส้นทางมากมาย พบทัศนียภาพที่แปลกตา งามตัว เกิดความประทับใจในธรรมชาติหลายต่อหลายแห่ง บางพื้นที่มีป่าเขาเต็มไปด้วยความอุดมสมบูรณ์ บางแห่งเป็นบึงกว้างดูไกลและกว้าง มีสรรพสิ่งมากมาย บางที่ดูมีความเข้มขลังอลังการ รู้สึกมีความสุขกับผู้คนในพื้นที่ได้มีชีวิตแอบอิงกับธรรมชาติ รู้สึกขอบคุณเส้นทางที่หลวงได้สร้างไว้ ทำให้เราได้ไปทุกที่ที่มีทาง บางครั้งทางไม่สะดวกนัก หากด้วยความจำเป็นในภารกิจ พวกเราก็ต้องฝ่าฟัน บางวันที่พวกเราต้องตื่นตั้งแต่ตีสี่เพื่อไปยังอำเภอที่ไกลสุด เช่นอำเภอน้ำโสม นายูง มีสถานปฏิบัติธรรมที่สงบ ร่มเย็น แม้จะเป็นเส้นทางที่ไกลสุดสายทางของจังหวัดนี้ แต่ข้าราชการครูทุกท่านให้การต้อนรับอย่างอบอุ่น พวกเขาดีใจที่พวกเรามาพบเพื่อมอบสวัสดิการที่ดี เป็นการเติมผลประโยชน์ในยามเจ็บป่วย หลายท่านชื่นชมพวกเราที่มีความมานะในการทำงาน ต่างล้วนเป็นกำลังใจให้กันและกัน เมื่อเดินทางมาทำงาน มีแผนงานสำรองเสมอสำหรับอำเภอข้างเคียง อาทิเช่นอำเภอบ้านผือที่อยู่ใกล้กับอำเภอน้ำโสม และในวันต่อไปเปลี่ยนเส้นทางมาด้านอำเภอกุมภวาปี โนนสะอาด ศรีธาตุ วังสามหมอ สลับกับการขยายตลาดในวันต่อไป โดยย้ายไปหนองหาน ไชยวาน กู่แก้ว ประจักษ์ศิลปาคม พิบูลย์รักษ์ บ้านดุง ทุ่งฝน ผ่านดินแดนคำชะโนดที่มีตำนานมากมาย เมื่อมีโอกาสพวกเราก็เข้าไปกราบไหว้เพื่อความเป็นศิริมงคล เส้นทางใหม่ๆในแต่ละวัน ด้านอำเภอเพ็ญ สร้างคอม ทำให้พวกเรามองเห็นทิวทัศน์อีกมากมาย อำเภอเมืองเป็นอำเภอที่มีพื้นที่ใหญ่มาก ผมเคยคิดว่าถ้าจะคำนวณเป็นพื้นที่เท่ากับหนึ่งจังหวัดเล็กๆก็มีความน่าจะเป็นได้ ทั้งจำนวนข้าราชการที่มีมากกว่าสองพันท่าน เขตใกล้เคียงคืออำเภอหนองแสง กุดจับ หนองวัวซอ พวกเราทำงานกันอย่างสนุกสนานทุกๆวัน ท่ามกลางอากาศที่เย็นสบายกำลังดี แม้จะหนาวบ้างในบางวันก็ได้เห็นสีสันความสวยงามจากครูอาจารย์ที่แต่งกายด้วยเสื้อผ้าหน้าหนาวมองดูแล้วทั้งสวยหล่อทุกคน สิ่งที่พวกเราได้เรียนรู้สำหรับการออกทำงานในต่างพื้นที่คืออาหารที่จะรับประทานกลางวัน ทุกเช้าที่เราทานอาหารร้านประจำ ต้องซื้อใส่กล่องเพื่อเก็บไว้ทานตอนพักเที่ยง นั่นหมายถึงว่าเสร็จการประชาสัมพันธ์โรงเรียนสุดท้ายของช่วงเช้า ผมมีหน้าที่ขับรถไปรับน้องเดียวจากโรงเรียนที่ให้ทำหน้าที่ รับคุณวาสนาจากโรงเรียนที่เข้าไปทำงาน เมื่อพวกเราสามคนพบร่มไม้เหมาะๆ นั่นแหละครับ เรสทัวร์รองชั้นดีของพวกเรา
ท่ามกลางร่มเงาของต้นไม้ใหญ่ สายลมที่พัดเบาๆ เคล้าเสียงเพลงที่เปิดจากเครื่องเล่นในรถในบางครั้ง แต่ส่วนมากจะพูดคุยถามถึงการต้อนรับมากหรือน้อยในโรงเรียนที่เข้าไปพบในช่วงเช้า และแนะนำที่ใหม่ที่พวกเราต้องทำงานในช่วงบ่าย เวลาเป็นเงินเป็นทองจริงๆ เพราะพวกเราใช้เวลารับประทานอาหารไม่นาน จากนั้นผมก็ทำหน้าที่ขับรถส่งคุณวาสนาเป็นโรงเรียนที่หนึ่ง น้องเดียวเป็นโรงเรียนที่สอง ส่วนผมเข้าไปหาโรงเรียนที่สาม บ่ายนี้พวกเราต้องพยายามทำให้ได้สองชุดๆละ 3 โรงเรียน และถ้าเป็นไปได้ ชุดที่สามอาจแบ่งเป็นสองส่วน โดยให้สองสาวไปด้วยกัน ส่วนผมก็บินเดี่ยวเช่นเคย หรือเวลาจวนเจียนพวกเราทั้งสามคนก็ไปโรงเรียนขนาดใหญ่ด้วยกัน เมื่อเสร็จภารกิจในพื้นที่ เดินทางเข้าสำนักงานการประถมศึกษาอำเภอ เพื่อขอรับใบสมัครที่ข้าราชการนำมาฝากไว้ที่ฝ่ายบริหาร หรือนำเอกสารการประชาสัมพันธ์ส่งเพิ่มเติมเข้าไปในช่องรังผึ้งอีกครั้ง เผื่อว่าบางท่านที่สมัครไม่ทัน มีโอกาสได้ใช้สิทธิ์ ทำให้ผมสร้างสรรค์โบชัวร์ออกมาเป็นระยะๆ ด้วยแนวคำพูดใหม่ๆ ที่เชิญชวนให้ผู้สนใจเข้าร่วม เช่น อย่าปล่อยให้ของดีๆลอยนวล เชิญชวนทุกท่านอีกครั้ง และเติมแต่งเรื่องราวให้ทุกท่านทราบความคืบหน้า มีผู้สมัครเข้าร่วมโครงการแล้วกว่า 1,500 ท่าน,โครงการเร่ิมคุ้มครองแน่นอน วันที่.....ฯลฯ
สถานการณ์แต่ละพื้นที่มีความแตกต่างกัน ในแต่ละวัน แต่ละสัปดาห์ ทั้งกีฬาสี และเอเชี่ยมเกมส์ รวมทั้งการจัดการแข่งขันด้านวิชาการ หรือการเข้าค่ายพักแรมของเนตรนารี ลูกเสือ พวกเราต้องพร้อมที่จะเปลี่ยนเส้นทางทำงาน เมื่อพบเหตุการณ์ในช่วงเช้าของวันทำงาน โรงเรียนแรกที่เข้าพบมีการเข้าค่าย โรงเรียนที่สองมีเข้าค่ายเช่นกัน เมื่อเจอสถานการณ์เช่นนี้รู้ได้ทันทีว่ากลุ่มโรงเรียนชุดนี้ ที่ประกอบไปด้วย 10 โรงเรียน อาจมากหรือน้อยกว่าแล้วแต่ขนาดของกลุ่ม มีกิจกรรมที่ทำเหมือนกัน หรือใกล้เคียง เส้นทางการทำงานของพวกเราต้องปรับไปยังอำเภอใหม่ หรือกลุ่มอื่นที่ไกลไปจากจุดนี้ ผมจึงกลายเป็นผู้เชี่ยวชาญเส้นทางในแต่ละหมู่บ้าน ตำบล อำเภอ จนเริ่มเข้าข้างตนเองว่า แม้ไม่ใช่คนอีสาน แต่รู้จักพื้นที่ทุกแห่งมากกว่าคนที่นี่
ความคิดใหม่ๆมักเกิดขึ้นได้เสมอ ไอเดียดีๆล่องลอยอยู่ในอวกาศ ลอยไปมาทั่วจักรวาล ช่วงเวลาใดเวลาหนึ่งที่จิตว่าง อาจมีการค้นพบและคว้าเอามาใช้งาน แต่ละวันแต่ละคืนที่ผ่านไปจิตของผมจดจ่ออยู่กับปัจจุบัน วันพรุ่งนี้และวันต่อๆไป วันข้างหน้า บ่อยครั้งที่คิดถึงเพื่อนร่วมงาน ณ ค่ายชุมทอง 24 พวกเราจากมานานเหลือเกิน พวกเราเคยมีความสุข สนุกสนานในวันคริสต์มาส วันสำคัญๆต่างที่ผ่านไป วันลอยกระทง จากความทุ่มเทในภารกิจครั้งสำคัญ ทำให้พวกเราไม่มีเวลาที่จะแบ่งปันไปหาความสุขในช่วงนั้นได้ เหลืออย่างเดียวคือการฝากความคิดถึงไปหากันและกันในช่วงเทศกาลที่สำคัญสุดของปี
ถึงอยู่ไกล ใจอยู่ใกล้ ไม่ห่างเหิน
แต่ต้องเดิน ทางมา เพื่อคว้าฝัน
ก็ยังเป็น อินทรี ที่ฝ่าฟัน
เพื่อมุ่งมั่น ต่อไป ใจมั่นคง
ยังนึกถึง พี่น้อง ชาวสองสี่
ทั้งน้องพี่ พวกเรา เฝ้าไหลหลง
จะหวนกลับ คืนรัง อย่างมั่นคง
และจะคง ความเป็นหนึ่ง ซึ่งอินทรี
ท่านเป็นผู้ใหญ่ที่ใจดีมาก บุคลิกลักษณะของท่าน ทำให้ผมแอบคิดไปว่าคล้ายกับคุณพ่อของผมมาก ท่านมีหลักการทำงานที่ดีมาก ผมได้ทราบจากท่านว่าเคยมีหลายบริษัทมาเสนอโครงการประกันต่างๆในลักษณะนี้บ้าง และอีกหลายๆรูปแบบ ทั้งหมดที่มีการนำเสนอยังไม่ผ่านการให้ประชาสัมพันธ์ คงต้องชะลอไว้ก่อน แต่ไม่รู้ว่าอะไรมาดลใจผมให้คุยกับท่านต่ออีกหน่อย ทั้งๆที่รู้ว่ามาพบท่านครั้งนี้คงหมดโอกาสที่จะได้ทำโครงการ จึงขออนุญาตท่านไปว่า โครงการที่ผมได้มาเสนอนี้เป็นโครงการสวัสดิการ ที่จะเกิดประโยชน์ให้กับข้าราชการครูทั้งจังหวัด เพราะเป็นโครงการที่ได้พิสูจน์ตัวเองในจังหวัดนครพนม และกำลังดำเนินการอยู่ที่จังหวัดอุดรธานี ข้าราชการทุกๆอำเภอต่างได้รับประโยชน์เพราะเป็นสวัสดิการเพิ่มเติมนอกเหนือจากสวัสดิการเดิมที่ทางราชการมีให้อยู่แล้ว ถ้าผมมีโอกาสได้เข้าประชุมชี้แจง เชื่อว่าท่านผู้บริหารทุกท่านอาจเห็นด้วยที่โครงการนี้น่าจะเกิดขึ้นที่นี่ ท่านจึงกล่าวว่าท่านคงไม่ตัดใจในเรื่องนี้เอง ถ้าเช่นนั้นคุณพิชิต ลองไปถามหัวหน้าการประถมศึกษาแต่ละอำเภอว่ามีความคิดเห็นอย่างไร ผมจึงขออนุญาตไปพบหัวหน้าการประถมแต่ละอำเภอเพื่อขอคำยืนยันการตอบรับโครงการเพื่อทำการประชาสัมพันธ์
ผมใช้เวลาประสานงานกับท่านหัวหน้าการทุกอำเภอ รวมทั้งหมด 18 อำเภอ โดยทำหนังสือขอการสนับสนุนให้แต่ละท่านได้เซ็นเห็นชอบ เพียงเวลาไม่นานทุกท่านก็เซ็นสนับสนุนรวม 18 รายชื่อภายในวันที่ 28 มกราคม 2542 ผมจึงนำหนังสือตอบรับดังกล่าวเข้าพบท่านผู้อำนวยการ เมื่อท่านเห็นลายเซ็นทั้งหมด ท่านก็ยิ้มแบบผู้ใหญ่ใจดี พร้อมอนุญาตให้เข้าทำการประชุมในระดับผู้บริหารทั้งจังหวัดได้ในเดือนถัดไป
งานที่จังหวัดอุดรยังไม่สำเร็จตามเป้าหมายที่กำหนดไว้ พวกเรากลับมาทำการรณรงค์อย่างต่อเนื่อง ตื่นแต่เช้าเป็นนิจ ตีสี่บ้าง ตีห้าบ้าง พร้อมออกเดินทางแวะทานข้าวเช้าเป็นประจำ ทำหน้าที่ไปทุกโรงเรียนที่กำหนดไว้ตั้งแต่ตอนเที่ยงคืนเศษๆ ภายหลังจากการพิมพ์ชื่อผู้สมัครเข้าไว้ในแต่ละกลุ่ม อำเภอ ทำให้มองเห็นความเคลื่อนไหวที่มีจำนวนมาก น้อยของรายอำเภอ พร้อมวิเคราะห์วันเวลาที่ต้องทำงานให้ทันการสรุปรายชื่อ ใบสมัครส่งเข้าไปยังฝ่ายพิจารณาของบริษัท เอไอเอ และทำการสรุปรายชื่อให้กับทางจังหวัด ดังนั้นหลังเที่ยงคืนผมได้มองเห็นภาพทุกภาพที่ชัดเจนในเรื่องจำนวนผู้สมัครที่มีมากพอแล้วในบางอำเภอ และบางอำเภอจำนวนคนยังน้อยอยู่ ก็จะตัดสินใจพุ่งเป้าหมายไปประชาสัมพันธ์ยังอำเภอที่ยังมีผู้สมัครไม่ได้ตามเกณฑ์ เพื่อให้ทุกแห่งมีสมาชิกอยู่ในระดับที่น่าพอใจ และคาดหวังว่าปีนี้การทำงานได้สร้างข่าวสารการรับรู้ได้ในระดับหนึ่ง อาจเพียง 20% หรือสิบกว่าเปอร์เซ็นต์ในบางพื้นที่ หากมีเหตุการณ์บางอย่างที่เกิดขึ้น เช่นการเคลมค่าชดเชยการรักษาตัวในโรงพยาบาล การเวนคืนในกรณีที่ลาออก มีเช็คเงินคืนให้จริง หรือกรณีร้ายแรงต่างๆ ชื่อเสียงและความน่าเชื่อถือก็จะเกิดขึ้น กระแสข่าวที่ผมตั้งใจทำการประชาสัมพันธ์อย่างต่อเนื่อง ก็จะทำให้มีผู้สนใจสมัครเพิ่มเติมในปีหน้าอย่างแน่นอน เช้า กลางวัน เย็น ค่ำ ดึกดื่น วงจรชีวิตของพวกเราหมุนวนไปเช่นนี้อย่างต่อเนื่อง ทำงานกันคนละหน้าที่ ทำอาหาร จัดการเรื่องเสื้อผ้า พิมพ์รายชื่อเข้าไปในคอมพิวเตอร์ ตรวจสอบใบสมัคร การกรอกถูกหรือผิด ถ้ามีข้อผิดพลาด ก็เก็บใบสมัครใบนั้นไปพบผู้สมัครให้จัดการให้ถูกต้อง ประทับตรายางชื่อหน่วยงาน เพื่อสะดวกใช้ในขณะเข้าร่วมประชุม พร้อมจัดชุดใบสมัครต่างๆให้เข้าที่ เป็นระบบ ระเบียบเพื่อเตรียมจัดส่งบริษัท และสำเนาเก็บไว้ที่หน่วยงาน สปจ.,สปอ.เป็นหลักฐานอ้างอิงไว้ว่า ได้ทำถูกต้องตามระเบียบการจัดทำสวัสดิการของหน่วยงานราชการ ผู้ใหญ่หลายๆท่าน เจ้าหน้าที่สำนักงานได้พบเห็นพวกเราเสมือนหนึ่งเป็นข้าราชการประจำ พร้อมให้ความเป็นกันเอง และเริ่มทะยอยสมัครเข้าร่วมโครงการด้วย หนึ่งเพื่อเป็นการเก็บออม สองเป็นสวัสดิการเพิ่มเติม และที่สำคัญในข้อที่สาม เพื่อเป็นเกียรติให้กับผู้ประสานงานโครงการสวัสดิการประกันหมู่ นามว่า พิชิต พิศนุภูมิ รวมทั้งท่านผู้อำนวยการการประถมศึกษาจังหวัดได้ให้ความเมตตาสมัครเข้าร่วมโครงการในช่วงเดือนแรกของการทำงาน และอนุญาตให้เปิดเผยได้ เพราะท่านเห็นแล้วว่าเป็นเรื่องที่เกิดประโยชน์อย่างแท้จริง ขบวนการทำงาน การรับใบสมัคร และสารพัดเรื่องราวที่เกี่ยวข้องและเกิดขึ้น ได้เดินทางมาถึงวันสำคัญนั่นคือวันที่ 15 กุมภาพันธ์ 2542 ทำพิธีลงนามสัญญาประกันหมู่ คุณอาชพล โทวะ เดินทางจากกรุงเทพฯ มาทำหน้าที่ลงนามสัญญากับท่านผู้อำนวยการการประถมศึกษาจังหวัดอุดรธานี พร้อมด้วยคณะผู้บริหารระดับจังหวัดร่วมเป็นสักขีพยาน โดยมีสมาชิกเข้าร่วมโครงการ 2,348 ราย 525,644 บาท เป็นผลงานที่เกิดจากท่านผู้ใหญ่ให้ความเมตตา ข้าราชการทุกพื้นที่ให้การสนับสนุน เจ้าหน้าที่ทุกฝ่ายให้ความช่วยเหลือ และเพื่อนร่วมงานทุกๆคนให้ความทุ่มเททำงานอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย
ภาระงาน ผ่านไป ใจเป็นสุข
แต่ก็ทุกข์ มาตั้งนาน เกินขานไข
ที่ทนสู้ อยู่ก็ด้วย พลังใจ
เป้าหมายใหญ่ ที่ตั้งมั่น เกินบรรยาย
เพื่อรายได้ ที่มั่นคง ดำรงชีพ
โควต้าบีบ รัดทุกปี ไม่หนีหาย
สู้ครั้งนี้ เพื่อชีวี ที่สบาย
ทุ่มสุดกาย โถมสุดตัว ไม่กลัวเกรง
ยามเหนื่อยหนัก พักผ่อน ได้นอนบ้าง
ใกล้สว่าง ก็ตื่นรับ กระฉับกระเฉง
ไปทุกแห่ง ทุกที่ ไม่มีเกรง
สร้างบทเพลง แห่งชีวิต ลิขิตตน
หากวันนี้ ยอมสบาย อยู่ในห้อง
ก็จะต้อง ใช้ชีวิต จิตสับสน
ในบั้นปลาย จะยากไร้ ได้ยากจน
ต้องอดทน ยิ้มสู้ อย่างผู้มีชัย
ช่วงปลายเดือนกุมภาพันธ์ ทำจดหมายขอบคุณท่านผู้อำนวยการการประถมศึกษาจังหวัด ท่านหัวการประถมศึกษาทุกอำเภอ ตลอดจนข้าราชการทุกท่านที่ให้การสนับสนุนการจัดทำโครงการสวัสดิการประกันหมู่ พร้อมภาพข่าวประชาสัมพันธ์พิธีลงนามสัญญา โดยเริ่มมีความคุ้มครองตั้งแต่วันที่ 1 มีนาคม 2542 เป็นต้นไป
ติดตามงานบริการได้ที่
สนใจเรื่องราว "สำเร็จได้...ถ้าใจพร้อม" ตั้งแต่บทแรก เชิญคลิ๊ก
